Praca przedstawia historię badań briologicznych prowadzonych na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego w latach 1932 – 2014. Do charakterystyki brioflory wykorzystano 4 artykuły i notatki briologiczne, 5 publikacji fitosocjologicznych, 6 briologicznych prac magisterskich i materiały zielnikowe zgromadzone w zielniku POZG, znajdującym się w Zbiorach Przyrodniczych Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. W czasie ponad 90–letnich studiów odnotowano na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego 262 taksony mszaków – w tym 26 gatunków wątrobowców, 1 glewika oraz 235 taksonów mchów (226 gatunków i 9 odmian). Okazy 12 gatunków wątrobowców i 158 taksonów mchów znajdują się w zielniku Zbiorów Przyrodniczych Uniwersytetu Adama Mickiewicza (POZG). Najwięcej mchów (173 taksony) podała Mondelska (1932), jej dane jednak nie są do końca wiarygodne z uwagi na brak materiałów zielnikowych. W brioflorze dominowały wątrobowce i mchy leśne, porastające siedliska naziemne i próchniejące drewno, stosunkowo mały jest natomiast udział epifitów i gatunków siedlisk wilgotnych.