Wśród licznych funkcji kultury popularnej, funkcja edukacyjna stanowi ogromny potencjał do wykorzystania w różnych kontekstach kształcenia i wychowania. Atrakcyjność seriali, takich jak na przykład Gra o tron (na podstawie sagi G.R.R. Martina Pieśń lodu i ognia), nie wynika jedynie z ich skutecznej reklamy, ale ze sposobu, w jaki opowiadają o świecie. W centrum tych opowieści znajdują się interesujący bohaterowie oraz ich skomplikowane motywy działania i osobowości. Percepcji tych opowieści towarzyszy przyjemność odbiorcy, co wpływa na procesy poznawcze – uwagę, pamięć, motywację do uczenia się. Opowieści kultury popularnej mogą być dla pedagoga niewyczerpanym źródłem inspiracji i pomysłów. Jeśli istotą edukacji jest poszerzanie pola semantycznego uczniów, dzieła kultury popularnej są dobrym narzędziem, które umożliwia realizację tego zamiaru. Celem rozważań zawartych w artykule jest odpowiedź na pytanie: „W jakim zakresie dzieła kultury popularnej mogą być wykorzystane jako przestrzeń edukacji?”. Przedmiotem analizy są wybrani bohaterowie cyklu Pieśń lodu i ognia i serialu pt. Gra o tron.