Doskonalenie zawodowe powinno opierać się na ustawicznej potrzebie rozwijania kompetencji społecznych. Motywatorem tej potrzeby jest dynamicznie zmieniająca się rzeczywistość. Badania wskazują, że osoby wkraczające na rynek pracy charakteryzują się przeciętnym poziomem kompetencji społecznych. Powodem tej sytuacji jest między innymi pozorność działań podejmowanych w systemie edukacji w zakresie kształtowania kompetencji społecznych. Poziom tych kompetencji jest zazwyczaj wynikiem indywidualnego zaangażowania nauczycieli bądź naturalnego efektu realizacji programu kształcenia lub też uczestnictwa w życiu społecznym. Opracowanie nawiązuje do autorefleksji własnych kompetencji społecznych. W wielu środowiskach pracy nie przywiązuje się dużej wagi do klimatu, atmosfery i współpracy. Refleksja taka jest szczególnie ważna dla osób decyzyjnych. To od nich zależy klimat środowiska pracy. Oni również powinni być inicjatorami zmian.