W artykule przedstawiono wyniki badań pedagogicznych, których celem było ustalenie znaczenia edukacji na rzecz pokoju w warunkach społeczno-ekonomicznych, tzw. „kapitalizmu nadzoru”. Autorzy wykazali, że nowe warunki społeczno-ekonomiczne (kapitalizm nadzoru) wymagają opracowania zasad edukacyjnych, które pozwolą radzić sobie ze zjawiskami przemocy strukturalnej, agresji, konsumpcjonizmu, utraty wartości. Wokół tego zadania połączone są wysiłki badaczy edukacyjnych. W swojej pracy opierają się na dziełach różnych szkół myślenia XX wieku, opartych na filozofii dialektycznej i neomarksizmie. Celem jest formowanie edukacji niepolitycznej, nieliniowej, horyzontalnej, bez hierarchii i pozycjonowania, bez dominacji i uległości, elastycznej, która uprzywilejowuje komunikację międzykulturową i pluralizm logiczny , rozwija sprawiedliwe wzajemne relacje, w których uczeń-podmiot buduje swój własny system teorii, wiedzy, uczy się pokonywania ograniczeń, przekraczania barier.