Ograniczenie zużycia energii cieplnej, elektrycznej i gazowej oraz wzrost wydajności urządzeń w budynkach jest dziś głównym celem polityki energetycznej na poziomie regionalnym, krajowym i międzynarodowym. Cel ten znajduje także swoje odzwierciedlenie w polityce lokalnej określającej ramy działań inwestycyjnych. W artykule przedstawiono szacunkową wartość możliwych do uzyskania oszczędności energetycznych dla miasta przy uwzględnieniu założeń przyjętych w dokumentach technicznych dla budynków użyteczności publicznej, dotyczących zużycia energii. Opisane szacowanie zostało wykonane na podstawie danych GIS dla wybranych budynków miasta średniej wielkości w zachodniej części Polski. Spostrzeżenia i wnioski prezentowane w niniejszym artykule mogą być istotne dla regionów, które zainteresowane są zmniejszeniem energochłonności budynków, osiedli i miast. Stwierdzono, że głównym podmiotem odpowiedzialnym za monitorowanie procesów ograniczenia zapotrzebowania na energię są samorządy gminne, a wstępnie określonych celów nie można osiągnąć bez prowadzenia odpowiedzialnej polityki miejskiej, wymagającej sterowania, tj. bezpośredniego działania i/lub zachęty ekonomicznej.