Poddano analizie niesprężone połączenie śrubowe rygla dachowego, występujące powszechnie w halach stalowych o układzie ramy pełnościennej. Rozpatrzono dwa warianty: połączenie przed wzmocnieniem oraz po wykonaniu wzmocnienia poprzez dodatnie nowego szeregu śrub. Dla obu analizowanych wariantów wykonano obliczenia analityczne w oparciu o metodę składnikową oraz numeryczne wykorzystujące metodę elementów skończonych. Sprawdzono nośność połączenia przed i po wzmocnieniu. Wykazano dużą zbieżność wyników obliczeń dla obu zastosowanych metod. Potwierdzono, iż zaproponowane wzmocnienie istniejącego połączenia doczołowego rygla dachowego (poprzez dodanie dodatkowego szeregu śrub) pozwala w prosty sposób zwiększyć jego nośność (dla analizowanego przypadku nośność połączenia wzrosła o ok. 28%). Wzmocnienie takie można wykonać pod obciążeniem, przy minimalnej ingerencji w istniejący styk, a wysoka odkształcalność (zdolność do wydłużenia) zastosowanych śrub pozwala na pełną redystrybucje sił wewnętrznych we wzmocnionym połączeniu.