WYTRZYMAŁOŚĆ KRÓTKO- I DŁUGOTERMINOWA ZAPRAW MODYFIKOWANYCH DOMIESZKAMI PRZYSPIESZAJĄCYMI TWARDNIENIE
Więcej
Ukryj
1
Politechnika Śląska w Gliwicach, Wydział Budownictwa, ul. Akademicka 5, 44-100 Gliwice
Data publikacji: 18-07-2018
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej seria Budownictwo 2017;23(1)
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W artykule zaprezentowano wyniki badań wytrzymałości na ściskanie zapraw wykonanych z cementu
portlandzkiego i cementu z dodatkiem mielonego granulowanego żużla wielkopiecowego. Zaprawy
zostały poddane modyfikacji domieszkami przyspieszającymi twardnienie o różnych bazach chemicznych.
Wytrzymałość na ściskanie badana była w terminach od 12 godzin do 360 dni. Zauważono,
że efektywność działania domieszek jest wyższa dla cementu z dodatkiem żużla w terminie do 28 dni.
Po tym terminie niektóre domieszki również korzystnie wpływają na wytrzymałość tych zapraw.
Wykazano, że nie można jednoznacznie stwierdzić, że każda domieszka przyspieszająca powoduje
obniżenie długoterminowej wytrzymałości na ściskanie zapraw wykonanych z niektórych rodzajów
cementu. Zaprawy z cementu z dodatkiem MGŻW, modyfikowane domieszkami przyspieszającymi,
osiągają wytrzymałość zbliżoną do końcowej już po 7 dniach, w czym upodabniają się (zachowując
oczywiście skalę) do niemodyfikowanej zaprawy z CEM I 52,5R.