Flotometryczna ocena flotowalności naturalnej, bezkolektorowej oraz ksantogenianowej minerałów siarczkowych (in Polish)
More details
Hide details
Publication date: 1997-01-01
Physicochem. Probl. Miner. Process. 1997;31(1):175-196
ABSTRACT
Opierając się na diagramach równowag metastabilnych minerałów siarczkowych zdefiniowano hydrofobowość i flotowalność: naturalną, bezkolektorową i ksantogenianową. Przyjmując, że przyczyną hydrofobowości bezkolektorowej są produkty utleniania, tj. siarka lub kowelin zajmujące powierzchnię zgodną z ich stechiometrycznym udziałem w reakcjach anodowych, obliczono maksymalne średnice ziaren, które jeszcze mogą flotować. Przyjmując za Warkiem, że w roztworach ksantogenianu osiągane są kąty zwilżania 60°, we flotacji dwuksantogenem zaś 70° obliczono średnice ziaren flotujących. Pokazano, że między obliczonymi średnicami
ziarna D10 a wyznaczonymi w dotychczasowych badaniach flotometrycznych, określających
hydrofobowość (flotacja ziaren pojedynczych) istnieje zależność liniowa o współczynniku korelacji równym 0,99, zaś określającymi bezkolektorową flotowalność (flotacja zbioru ziaren) (Dz, cm) istnieje zależność, którą można opisać równaniem paraboli:
(D10 − 0,01)2 = 0,415Dz (± 0,003)
flotowalność ksantogenianową i dwuksantogenową natomiast równaniem: (D10 − 0,03)2 = 0,144Dz (± 0,003) (D1, Dz w cm)
Zależności te eliminują wpływ agregacji ziaren na flotację, pozwalając z oszacowanych lub obliczonych średnic ziaren D1 obliczyć wskaźnik flotometryczny L50 = Dzρ’, gdzie ρ’ jest gęstością ziarna w wodzie w g⋅cm–3. Flotowalność zbioru ziaren w rurce Hallimonda oceniana flotometrycznym wskaźnikiem L50max wynika ztermodynamiki układu oraz energii międzyfazowej na trzech granicach faz.