Przynajmniej od lat 90. ubiegłego stulecia obszerne badania dotyczące roli białych kobiet w europejskich koloniach świadczą o zbieżności między powielaniem rasistowskich narracji a dyskursami na temat praw kobiet. W związku z nagłośnionymi w mediach przypadkami molestowania seksualnego w czasie sylwestra w niemieckiej Kolonii, w Polsce i w całej Europie doszło do polemiki między przedstawicielami środowisk antyrasistowskich i feministycznych, co wykorzystała skrajna prawica do umocnienia własnej retoryki. Opierając się na intersekcjonalnej i postkolonialnej analizie współczesnych narracji dotyczących odmiennej od europejskiej seksualności muzułmanów, niniejszy tekst stanowi próbę usystematyzowania dyskursów leżących u podstaw współczesnych wizerunków imigrantów i uchodźców. Od zachodnioeuropejskiej ikonografi i kolonialnej, poprzez liberalny dyskurs feministyczny, aż po badanie powiązań pomiędzy wydawnictwami, organami prasowymi i partiami politycznymi w Polsce, artykuł stanowi próbę dowiedzenia, iż współczesna islamofobia istnieje nie tylko jako odwieczny argument w retoryce skrajnej prawicy, lecz jest o wiele bardziej złożona i powszechna.