PL EN
The Figure of a Doctor in the Context of the Performed Professional Roles
 
More details
Hide details
1
Katedra Historii Medycyny UJ CM, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum, Polska
 
 
Submission date: 2021-05-16
 
 
Final revision date: 2021-09-14
 
 
Acceptance date: 2021-09-15
 
 
Publication date: 2021-10-30
 
 
Corresponding author
Weronika Marzena Lebowa   

Katedra Historii Medycyny UJ CM, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum, ul. Kopernika 7, 31-034, Kraków, Polska
 
 
Studia Humanistyczne AGH 2021;20(4):79-96
 
KEYWORDS
TOPICS
ABSTRACT
The aim of the paper is to present the professional roles and competences of a physician determined by its profession. To achieve my assumption, the answer to the question about the roles played by a doctor in both work and external environments- within a family and media –turned out to be useful. One must add that a medical profession of a physician was a cohesive point of all the points discussed in the study. The methods applied to this research were the analysis and critical view of the professional literature concerning the issues of doctors’ activities in the prism of the roles resulting from the profession. The considerations made in the article reveal an image of a doctor qualified in a care of a patient, involved in educating younger generations of medical doctors, conducting research in order to broaden professional knowledge, understanding the need to cultivate health-promoting behaviors among patients, and taking care of good contact with patients. The doctor in relation to the patient should demonstrate both a high level of professional competence, concentrating to diagnosing a disease and implementing an appropriate treatment, as well as the so-called soft skills, manifested in communication skills and a friendly approach to the patient.
 
REFERENCES (55)
1.
Aleksandrowicz, J. (1987). Nie ma nieuleczalnie chorych. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie.
 
2.
Alpert, J.S., Coles, R. (1988). Careers in Academic Medicine. Triple Threat or Double Fake. JAMA Internal Medicine, 148, 9, 1906–1907.
 
3.
Badanie opinii pacjentów na temat organizacji opieki koordynowanej. (2017). Biostat [badanie realizowane na zlecenie NFZ]. Pobrano z: https://akademia.nfz.gov.pl/wp... [20.06.2021].
 
4.
Barański, J. (2002). Niektóre aspekty komunikowania się lekarza z pacjentem. W: J. Barański, W. Piątkowski (red.), Zdrowie i choroba. Wybrane problemy socjologii medycyny (s. 158–161). Wrocław: ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe.
 
5.
Berger, Z., Boss, E., Beach, M.C. (2017). Communication behaviors and patient autonomy in hospital care: A qualitative study. Patient Education and Counseling, 100, 8, 1473–1481.
 
6.
Biegański, W. (1957). Myśli i aforyzmy o etyce lekarskiej. Warszawa: PZWL.
 
7.
Biesaga, T. (2006). Przysięga Hipokratesa a etyka medyczna. Medycyna Praktyczna, 7, 8, 20–25.
 
8.
Bishop, G. (2000). Psychologia zdrowia. Wrocław: Wydawnictwo Astrum.
 
9.
Bokoch, M. (2007). The Role of the Physician in Society. Doctors in the Media. H&P The Stanford Medical Student Clinical Journal, 11, 3, 16–17.
 
10.
Brzeziński, T. (1988). Historia medycyny. Warszawa: PZWL.
 
11.
CBOS (2012). Polacy o państwowej i prywatnej opiece zdrowotnej. Komunikat z badań. Pobrano z: https://www.cbos.pl/SPISKOM.PO... [20.06.2021].
 
12.
Chałubiński, T. (1874). Metoda wynajdywania wskazań lekarskich. Plan leczenia i jego wykonanie. Warszawa: Wydawnictwo Gebethner i Wolff.
 
13.
Chory-Assad, R., Tamborini, R. (2001). Television Doctors: An Analysis of Physicians in Fictional and Non-Fictional Television Programs. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 45, 3, 499–521.
 
14.
Cialdini, R. (1996). Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
 
15.
Danish Health and Medicines Authority (2014). The seven roles of physicians. Pobrano z: http://www.sst.dk [18.02.2021].
 
16.
Domański, H., Ostrowska, A., Sztabiński, P.B. (red.) (2006). W środku Europy? Wyniki Europejskiego Sondażu Społecznego. Warszawa: Wydawnictwo IFIS PAN.
 
17.
Doroszewski, W. (red.). Słownik języka polskiego PWN. Pobrano z: https://sjp.pwn.pl/doroszewski... [12.02.2021].
 
18.
Drozd-Garbacewicz, M. (2015). Współczesna rola pacjenta hospitalizowanego w interakcji z lekarzem – między konfliktem a równowagą. Pobrano z: https://pbc.gda.pl/Content/513... [10.09.2021].
 
19.
Duława, J. (2014). Czym jest, a czym nie jest medycyna – rozważania na temat profesjonalizmu z aktualną sytuacją w tle. Pobrano z: https://www.mp.pl/komunikacja/... [2.07.2021].
 
20.
Dumelow, C., Littlejohnsi, P., Griffiths, S. (2000). The interrelationship between a medical career and family life for hospital consultants: an interview survey. British Medical Journal, 320, 1437–1440.
 
21.
Elwyn, G. (2012). Shared decision making: a model for clinical practice. Journal of General Internal Medicine, 1, 1361–1367.
 
22.
Frost, A. (2007). The Role of the Physician in Society. Doctors in the Media. H&P The Stanford Medical Student Clinical Journal, 11, 3, 18–19.
 
23.
Gawrychowski, J., Skalski, J., Gawrychowski, S. (2006). Tradycje filozoficzne w polskiej medycynie. Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska, 3, 2, 236–241.
 
24.
Goldsmith, L. (2007). The Role of the Physician in Society. Doctors in the Media. H&P The Stanford Medical Student Clinical Journal, 11, 3, 12–13.
 
25.
Gorgon, T. (1999). Pacjent jako partner. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.
 
26.
Griffin, R. (1996). Podstawy zarządzania organizacjami. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
27.
Gryglewski, R. (2011). Rys historii medycyny powszechnej Józefa Oettingera. Archiwum Historii i Filozofii Medycyny, 7, 4, 18–28.
 
28.
Hebda, P., Madejski, J. (2004). Zawód z pasją: nauka, praca, kariera. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Park.
 
29.
Heszen, I., Sęk, H. (2008). Zdrowie i stres. W: J. Strelau (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki. T. 2. Gdańsk: GWP.
 
30.
Hulewska, A. (2015). Przypadek chorobowy, partner czy klient? Modele relacji z pacjentem aktywizowane przez pracowników ochrony zdrowia. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 414, 155–165.
 
31.
Jarosz, M., Kawczyńska-Butrym, Z., Włoszczak-Szubzda, A. (2012). Modele komunikacyjne lekarz – pacjent – rodzina. Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 3, 18, 212–218.
 
32.
Kilijanek-Cieślik, A. Raport „Lekarze w badaniach opinii społecznej 2018”. Ośrodek Studiów, Analiz i Informacji Naczelnej Izby Lekarskiej.
 
33.
Kordel, P. (2010). Historyczne korzenie samorządu lekarskiego, cz. 1. Poznańskie Zeszyty Humanistyczne, XXVI, 27, 31–41.
 
34.
Krot, K., Rudawska, I. (2013). Koncepcja zaufania w relacji lekarz-pacjentów świetle badań jakościowych. Zeszyty Naukowe SGGW, Polityki Europejskie, Finanse i Marketing, 10, 59, 381–393.
 
35.
Lockwood, A. (2004). The Physician’s Role in Society: Enhancing the Health of Individuals and the Public. Virtual Mentor, 4, 6, 189–190.
 
36.
Makara-Studzińska, M. (2012). Komunikacja z pacjentem. Lublin: Wydawnictwo Czelej.
 
37.
Maksymowicz, A. (2014). Internet a medycyna: przemiany relacji zachodzących między pacjentami a lekarzami na przykładzie portali oceniających lekarzy. Studia Humanistyczne AGH, 13, 1, 101–113.
 
38.
Marchewka, A.K., Majewska, A., Młynarczyk, G. (2015). Działalność ruchu antyszczepionkowego, rola środków masowego komunikowania oraz wpływ poglądów religijnych na postawę wobec szczepień ochronnych. Postępy Mikrobiologii, 54, 2, 95–102.
 
39.
Nowina-Konopka, M. (2016). Komunikacja lekarz – pacjent. Teoria i praktyka. Kraków: Instytut Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
 
40.
Pawlak-Sobczak, K. (2015).Obraz lekarza – serial telewizyjny kontra rzeczywistość. Zeszyty Prasoznawcze, 2, 222, 337–346.
 
41.
Pellegrino, E., Thomasma, D. (1993). The virtues in medical practice. New York: Oxford University Press.
 
42.
Skytt, Ch.B., Winther, L. (2011). Trust and local knowledge production: Interorganisational collaborations in the Sønderborg region, Denmark. Geografisk Tidsskrift-Danish Journal of Geography, 111, 1, 27–41.
 
43.
Smolski, R. (1999). Słownik encyklopedyczny. Edukacja obywatelska. Wrocław: Wydawnictwo Europa.
 
44.
Szczeklik, A. (2002). Katharsis. O uzdrowicielskiej mocy natury i sztuki. Kraków: Wydawnictwo Znak.
 
45.
Szumowski, W. (2005). Historia medycyny filozoficznie ujęta. Komory: Wydawnictwo ANTYK.
 
46.
Szycman, E., Boguszewicz-Kreft, M. (2020). Postawy lekarzy wobec aktywności w mediach społecznościowych. Zarządzanie Mediami, 8, 1, 15–25.
 
47.
Śliwińska, Z., Makara-Studzińska, M., Śliwiński, Z. (2015). The patient-doctor relationship – a psychological perspective. Medical Studies/Studia Medyczne, 31, 3, 223–228.
 
48.
Theorell, T. (2000). Changing society: changing role of doctors. British Medical Journal, 320, 1417–1418.
 
49.
The Royal College of Physicians and Surgeons of Canada. Pobrano z: https://www.royalcol-lege.ca/r... [18.02.2021].
 
50.
Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, Dz.U. 1997 nr 28, poz. 152. Pobrano z: https://isap.sejm.gov.pl/isap.... [20.06.2021].
 
51.
Vachon, D. (2005). Doctor John Snow Blames Water Pollution for Cholera Epidemic. Old News, 16, 8, 8–10.
 
52.
Williams, S. (1998). Doctor–Patient Communication and Patient Satisfaction: a Review. Family Practice, 15, 5, 480–492.
 
53.
Wójcik, J. (2018). Lekarz: Zawód czy powołanie? Postawy lekarzy wobec pracy zawodowej. Katowice: Oficyna Wydawnicza Wacław Walasek.
 
54.
Zembala, A. (2015). Modele komunikacyjne w relacjach lekarz – pacjent. Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ. Nauki Ścisłe, 11, 2, 35–50.
 
55.
Zoltán, I. Ignaz Semmelweis. German-Hungarian physician. Pobrano z: https://www.britan-nica.com/bi... [18.02.2021].
 
eISSN:2300-7109
Journals System - logo
Scroll to top